De weg naar zelfliefde kan bumpy en uitdagend zijn. Je onzeker voelen over je uiterlijk kan als een kwelling aanvoelen en ik heb me van jongs af aan erg onzeker gevoeld over mijn donkere lichaamsbeharing. Ik heb jaren lang mijn best gedaan op het te accepteren maar ben onderweg zo vaak beledigd en zelf uitgelachen dat ik uiteindelijk toch andere keuzes heb gemaakt. In dit blog vertel ik daar meer over.
Ken je dat? Voor je gevoel stroomt de liefde lekker door je lijf. Je denkt net een van je makken geaccepteerd te hebben. Good vibes, nice thoughts, fijne vooruitzichten en een zelfverzekerd gevoel. “Ik mag er zijn, ik ben genoeg!” en je maakt een vreugde sprongetje. En dan, compleet onvoorbereid wordt die positiviteit pats boem om ver geholpen door een opmerking van een vriend of onbekend persoon die je raakt in je hart. Vervolgens pakt je hoofd door en ontstaan er gedachtes die je niet kan loslaten.
Weg vrede, weg positief zelfbeeld. Je voelt een figuurlijke zweer opkomen waar geen positieve affirmatie tegenop kan. Where is the love?
Schaamte voor mijn lichaamsbeharing
“Jeetje, scheer je zelf eens! Wat heb jij veel haar op je benen zeg!"
Harig meisje
Ik zat in groep 6 toen een klasgenoot tijdens de gymles met zijn vinger naar mij wees en riep: “Iehl! Jij hebt veel haar op je benen!” Ik herinner me dat ik vanaf toen begon te vergelijken, hoe was de 'beenhaar situatie’ bij de andere meisjes? Zij hadden soms nauwelijks haartjes of in ieder geval veel minder of blonder haar! Dat was inderdaad wel gek. Of was ik gek?
Van haar tot hariger
In de pubertijd groeide mijn haren – in tegenstelling tot mijn borsten - lekker door. Van mij moeder mocht ik niet scheren want dat zou het alleen maar erger maken. “Hoe dan?!” Vroeg ik me af. Ik kon er al bijna vlechtjes in leggen.
Fuck it
Een puber zou geen puber zijn als ze naar haar moeder zou luisteren dus, fuck it! Ik ging het toch scheren. Hoewel binnen 24 uur de eerste stoppels doorkwamen voelde ik me een stuk normaler.
Houdt het dan nooit op
Toen kwam de eerste opmerking over mijn armen. Moest ik die dan ook gaan scheren? Ik probeerde het maar de stoppels voelde zo verschrikkelijk dat ik ermee ophield en mijn armen bedekte. als ik geen mouwtjes droeg was ik heel zelfbewust en probeerde ik mijn armen te verbergen of alleen de haarloze binnenkant te laten zien.
Lekker speciaal
Na nog wat opmerkingen besloot ik mijn arm en been haar te epileren. Eén keer in de zes weken zoals de reclames zeggen? Ben je gek! Ik was vast heel speciaal want ik moest elke week een uur vrijmaken voor pijnlijke onthaar sessies.
Long story short
Ik zal je de rest van het verloop van mijn harige-reis besparen maar heel wat kwetsende opmerkingen verder heb ik inmiddels mijn oksels, onderbenen en bikinilijn laten laseren. En eerlijk? Het doet onwijs pijn maar ik ben er erg blij mee. Het haar op mijn onderarmen laat ik inmiddels staan. Ik vind het nog steeds niet mooi maar heb het wel geaccepteerd.
Comments